Velayet; bir çocuğun ergin olana kadar anne ve babasının gözetimi altında yetiştirilmesidir. Evlilik süresi içerisinde anne ve baba velayeti birlikte kullanırlar. Boşanma durumunda ise ergin olmayan çocuk hakim kararıyla kime bırakılmış ise velayet o ebeveynde olur.
Türk Medeni Kanunu’nun 182. Maddesi gereğince “Mahkeme boşanma veya ayrılığa karar verirken, olanak bulundukça ana ve babayı dinledikten ve çocuk vesayet altında ise vasinin ve vesayet makamının düşüncesini aldıktan sonra, ana ve babanın haklarını ve çocuk ile olan kişisel ilişkilerini düzenler”. Bu şu demektir; çocuğun hangi ebeveynle mutlu olduğunu hakim görmelidir.
Hakim, boşanma davalarında çocukları bir pedagog ile görüştürür ve uzman pedagogun görüşünü alır. Böylece çocukların yüksek yararı sağlanmaya çalışılır. Ana ve babanın boşanması halinde mahkeme, çocuğun velâyetini, ikametgâhını, çocuk ile görüşme hakkını, ana baba yükümlülüklerinin bölüşülmesini ve çocuğun bakım giderlerine yapılacak maddî katkıyı düzenler. Ana ve babanın çocuğu diğerine karşı bir silah olarak kullanmasının önüne geçmeye çalışılmaktadır. Yine çocuğun ebeveynlerden biriyle arasındaki kişisel ilişkinin zayıf kalmaması, çocuğun söz konusu duygusal travmayı atlatması amaçlanmaktadır. Bu konuda uzman psikologlar ve pedagoglar da aynı görüştedir. Anne ve babanın ayrılığını çocuğun daha hafif atlatabilmesi için, anne ve baba ne kadar ortak hareket ederse çocuk da kendisini daha az yalnız hissedecek ve yaşadığı üzüntüyü en hafif sarsıntıyla atlatacaktır.
